a a a

Hałas

Zgodnie z ustawą z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1396 z późn. zm.) ochrona przed hałasem polega na zapewnieniu jak najlepszego stanu akustycznego środowiska, w szczególności poprzez:

  • utrzymanie poziomu hałasu poniżej dopuszczalnego lub co najmniej na tym poziomie;
  • zmniejszanie poziomu hałasu co najmniej do dopuszczalnego, gdy nie jest on dotrzymany.

Poziomy dopuszczalne o których mowa w ww. artykule są określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (t.j. Dz. U. z 2014 r. poz. 112). Zależą one od ustaleń zawartych w miejscowym planie zagospodarowania terenu (uchwalane przez radę gminy lub miasta). Jeśli takiego planu brak – właściwe organy (starosta lub w szczególnych przypadkach marszałek) ustalają wartości dopuszczalne na podstawie faktycznego zagospodarowania i wykorzystywania tego i sąsiednich terenów.

Podkreślić należy, że podmioty nie są zobowiązane do posiadania pozwoleń na emisję hałasu do środowiska. Jeśli na podstawie pomiarów, wykonanych przez właściwego starostę (w szczególnych przypadkach marszałka), GIOŚ lub podmiot obowiązany do ich prowadzenia zostanie stwierdzone, że poza zakładem, w wyniku jego działalności, przekroczone są dopuszczalne poziomy hałasu – wówczas właściwy starosta (w szczególnych przypadkach marszałek) wydaje decyzję o dopuszczalnym poziomie hałasu.

Innym przypadkiem, gdzie dla podmiotów określa się dopuszczalne poziomy hałasu są tzw. pozwolenia zintegrowane. Do posiadania takiego pozwolenia zobowiązane są zakłady wymienione w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27 sierpnia 2014 r. w sprawie rodzajów instalacji mogących powodować znaczne zanieczyszczenie poszczególnych elementów przyrodniczych albo środowiska jako całości (Dz. U. poz. 1169). W pozwoleniu tym określone są m.in. wymogi w zakresie emisji hałasu do środowiska – nie zależnie czy przekroczenia emisji hałasu do środowiska z terenu zakładu występują czy też nie.

W celu przeciwdziałania nadmiernej emisji hałasu do środowiska inspektorzy wojewódzkiego inspektoratu ochrony środowiska prowadzają kontrole podmiotów posiadających decyzje o dopuszczalnym poziomie hałasu (lub pozwoleń zintegrowanych). Mogą to być kontrole zarówno planowe jak i nieplanowe. Plany kontroli ustalane są na poziomie województwa w cyklu rocznym. Natomiast kontrole nieplanowe to kontrole przeprowadzane w wyniku np. zgłoszeń interwencyjnych od obywateli czy wystąpień innych organów z prośbą o przeprowadzenie kontroli. Podczas tych kontroli wykonywane są pomiary emisji hałasu mające na celu sprawdzenie, czy emisja hałasu spełnia wymagania określone w tych decyzjach. Jeśli pomiary wykażą, że emisja hałasu przekracza wartości określone w decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu (lub pozwoleniu zintegrowanym) – wówczas na dany podmiot Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska nakłada karę pieniężną. Kary pieniężne są nakładane co roku, do czasu aż karany podmiot zmniejszy wielkość emisji hałasu do poziomu określonego w decyzji o dopuszczalnym poziomie hałasu.

Nie zależnie od sankcji karnych z tytułu niedotrzymywania dopuszczalnych poziomów hałasu, w przypadku pogorszenie stanu środowiska w znacznych rozmiarach lub zagrożenia życia lub zdrowia ludzi, Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska może wstrzymać działalność w zakresie, w jakim jest to niezbędne dla zapobieżenia pogarszaniu stanu środowiska.

 

Warto przy okazji dodać, że częstym przypadkiem zgłaszanych uciążliwości hałasowych jest tzw. hałas komunikacyjny, powodowany przez przejeżdżające tramwaje czy samochody osobowe bądź ciężarowe. Wojewódzki Inspektor Ochrony Środowiska nie jest organem właściwym w tych sprawach. Zagadnienia te mieszczą się w kompetencjach władz gminy bądź miasta i tam powinny być kierowane ewentualne skargi  z powodu hałasu komunikacyjnego.